Vergeving

Vladimir Jankelevitch, Vergeving

‘Er komt nooit een einde aan het debat over vergeving en het onvergeeflijke. De gewetenskwestie die eruit voortkomt is onoplosbaar: want ook al is het liefdegebod onvoorwaardelijk en staat het geen enkele beperking toe, de verplichting om slechtheid teniet te doen is niet minder gebiedend dan de plicht tot liefde; de liefde tot de mensen is de heiligste van alle waarden, maar onverschilligheid voor misdaden tegen de menselijkheid, onverschilligheid voor aanslagen op het wezenlijk menselijke van de mens is de meest heiligschennende van alle zonden.’ 

Toen Vladimir Jankelevitch dit boek in 1967 publiceerde, terwijl de onverjaarbaarheid van de nazimisdaden de publieke opinie bezighield, bracht hij deze brandende vraag op: wat is vergeving? In dit boek zoekt hij naar de kern van deze slecht begrepen notie, waarbij hij op de vreselijke paradox stuit van een oneindige, sublieme en toch onmogelijke vergeving. Vergeving neemt een centrale plaats in in een filosofie die moreel reflecteert op eigentijdse problemen. 

Vladimir Jankelevitch (1903-1985) was filosoof en musicoloog, enkele tientallen jarenlang hoogleraar aan de Sorbonne, auteur van een uitgebreid moraalfilosofisch oeuvre en van essentiële werken over de muziek van de negentiende en twintigste eeuw. 

De vertaling verschijnt voorjaar 2025 bij Athenaeum–Polak & Van Gennep.